met een kanonskogel op de foto
Ik kreeg onlangs het bezoek van een goede vriend uit Belgenland. Een minzaam en tolerant man, iemand die nu al evenveel liefde koestert voor Thailand als ik. Zulke gasten wil je als gastheer de mooiste plekjes van je thuisregio laten zien. Er was echter te weinig tijd. Dus geen bergwandelingen, jungletochten, watervallen of het lokale Thai Leu handicraftcenter, wegens onmogelijk gezien het tijdsbestek. Dan moet je keuzes maken. Dan is het wachten op die geniale inval. Nu, meestal blijft het inderdaad ook enkel beperkt tot wachten. Maar die zondagochtend vonden de juiste zenuwverbindingen plaats onder mijn schedeldak. Ik besloot hem naar plekken te brengen die belangrijk zouden worden voor dit verhaal.
Hij nam, ondanks 95 kilo lichaamsgewicht (droog afgetrainde spiermassa), gezwind plaats achterop mijn Honda wave 125i. De vering kreunde, waarschijnlijk slechts berekend op Aziatische pluimgewichten. Het evenwicht moest meermaals gecorrigeerd doch uiteindelijk bleven we overeind en deed de Honda datgene waarvoor hij uiteindelijk aangekocht was, namelijk rijden.
Dichtbij het wereldse consumptiepretpark Tesco Lotus (Thaise supermarktketen) ligt Wat Nantaram. De wihan (het centrale gebouw) is er volkedig opgetrokjen in teakhout, ja zelfs de dakpannen! Je ziet de tempel op de foto bovenaan achter de brede torso van mijn gewillig poserende vriend Eddy.
Ik bracht hem hier heen om verscheidene redenen. Wat Nantaram staat redelijk bovenaan mijn favoriete plekjes in Chiang Kham, dat sowieso. EN, Het is het decor geweest van mijn tweede jeugdboek (versch. 2003) EN er staan zes prachtige COUROUPITA GUIANENSIS exemplaren. Lees het nog eens: couroupita guianensis, ligt lekker in de mond hee. Ikzelf krijg het niet gememoriseerd. Daarom lijkt het me beter de niet-Latijnse benamingen te vermelden: the Canonball tree, of in onze eigen moerstaal: de kanonskogelboom.
op zoek naar zijn wortels
Het blijft voor mij een raadsel waarom mijn favoriete tempel er maar liefst zes exemplaren bezit binnen de tempelmuren. De reden waarom hij zo vaak wordt aangeplant bij boeddhistische tempels is dit minder. Het is zelfs vrij voor de hand liggend. Volgens de legende immers, zag prins Siddhartha Gautama de toekomstige Boeddha, het levenslicht onder dergelijke boom.
De boeddhistische jaartelling start trouwens niet zoals de Westerse (geboorte van Christus) met de geboorte maar met het sterftejaar 2 558 jaar geleden van Boeddha. Dat overlijden situeerde zich oh wonder!... volgens de legende... ook onder een Courouptia guianensis.
Het wonderlijke van de hele zaak is dat hij, de boom dus, eigenlijk ooprspronkelijk van Zuid- en Midden-Amerika afkomstig blijkt te zijn. Meer bepaald het amazonebekken ter hoogte van Suriname en Guyana. Sommige botanici beweren dan weer dat de boom wel degelijk van origine uit het Indische subcontinent is.
Dan wil een mens iets meer te weten komen over bomen en struiken en dan maken die plantkundigen er een dergelijk zootje van. Ik stel voor dat de kwestie voor eens en voor altijd wordt opgeklaard door de speurders van *Spoorloos* van het KRO-programma op Ned. 1. Die zijn daar namelijk heel goed in. Of stamboomonderzoekers (genealogen), dat kan ook natuurlijk. Geef hen een stam en een paar takken en ze leggen in een vingerknip je wortels bloot.
Om de verwarring nog groter te maken beweert men dat het niet de couroupita guianensis is waaronder Boeddha stierf maar de shorea robusta. Mij maakt het niet meer uit. Hem waarschijnlijk ook niet want hij is er al 2558 jaar niet meer. Ga vooral niet in discussie met thaise monniken over dit heikel onderwerp want dat ligt nogal gevoelig. Hebben ze in Wat Nantaram zes joekels van bomen staan en die zouden, nou ja enkel mooie bloemen en kanonskogels dragen.
IK GA HET HEN IN GEEN GEVAL VERTELLEN!
De ficus religiosa breng ik in een volgend verhaal in jullie leven.
Als ik de foto's zie word ik een beetje jaloers. De locatie was zeker een goede keuze.
BeantwoordenVerwijderenNog veel plezier daar en de groetjes van ons.