Het B en B-virus

mijn hersenen konden maar voor 50% functioneren

Over hoe ik met het "liefde-voor-de-natuur-virus"  besmet werd las u in het vorige stukje. Ik raakte eerlijk gezegd een beetje geëmotioneerd door de blijken van medeleven die ik mocht ontvangen. U bent een geweldig lezerspubliek. Geweldig en buitengewoon intelligent, dat  mag ook eens gezegd, euh...  geschreven worden.  U wist bijvoorbeeld zonder ook maar enige wetenschappelijke duiding dat er voor mijzelf geen weg terug meer was. Ik zal ermee moeten leven  zoals dat heet.
Dat was trouwens ook het geval wat betreft mijn vorige besmetting met : " het-dol-op-vrouwen-virus". Fataal en meedogenloos sloeg het toe in een wel zeer kwetsbare en uiterst labiele periode:  mijn adolescentie.
Ik weet nog goed hoe mijn hersenen destijds maar voor de helft konden functioneren.  Studeren ging nog amper, pogingen om mij te concentreren waren verloren moeite.  Totaal gefocust,  geobsedeerd was ik op BILLEN en BORSTEN. Vanaf toen strompelde ik door het leven en droeg mijn kruis.



Heel terrecht zullen sommigen onder jullie opmerken dat beide virussen toch een beetje familie van mekaar zijn. Kijk,  dat bedoelde ik zojuist met een intelligent lezerspubliek. De nagel op de kop, alweer!
Het eerst, het B  en B -1-virus zeg maar,  nam het roer over in mijn eerste jeugd.  Het tweede,  het B en B - 2-virus (B loemetjes en  B ijtjes) kwam er in de aanloop naar mijn derde jeugd.  Stel ik mij de vraag : zou het niet gewoon een simpele mutatie kunnen zijn?
1 werd 2 omdat het,  in mijn geval dan toch,  totaal verzwakt  en uitgeput raakte.  Het had al zijn kruid verschoten bij wijze van spreken. De rek,  de spankracht  was er uit.  Het was maar een schijn van zichzelf in vergelijking met zijn topjaren.
Gevolg: het "dol-op-vrouwen-virus"  liet zich tenslotte gewillig muteren tot het "liefde-voor-de-natuur-virus" .  De patiënt,  ondergetekende,  die zich aanvankelijk furieus verzette,  werd onherroepelijk overmeesterd.

de vernieuwde versie ik

Empatisch als u allen bent zal u de zojuist beschreven evolutie zielig vinden.
Nee hoor, niet doen,  droog uw tranen vol medeleven.  Juich,  laat de trompetten schallen! Ik ben bevrijd!  Ik heb het juk afgeworpen!
Kom en aanschouw de vernieuwde versie Ik.
Kijk hoe ik deze hertshoornvaren bij het kunstenaarsdorp Baan Dam,  vlakbij Chiangrai bewonder. Mensen met oog voor detail ontdekken een lichte welving van mijn buik,  toch typisch bij het virus type B en B 2-type.  De stoere hand-in-de-zij houding verandert hier niets aan.

Kijk hoe ik deze boom temidden van de jungle berijd, maar het is en blijft een povere imitatie van een mytisch drakendoder.  Allemaal tekenen van vergane glorie...  al is er af en toe toch wel sprake van een lichte heropstanding.

En zie,  alles wat u (voorlopig) weten moest,  is geweten. Het onverklaarbare is verklaard. Speelt de natuur van Thailand een rol in dit verhaal? Niet erg veel maar dat haal ik later wel even in Dat beloof ik op mijn drakendoderszieltje.


Roger Stassen